ເຮັດບຸນ
ຄຳວ່າ “ເຮັດບຸນ”
ແປວ່າວ່າ “ການສ້າງຄວາມດີ” ທັງກາຍ, ວາ ຈາ ແລະທາງໃຈ, ເພື່ອໃຫ້ໃຈເປັນສຸກ, ເຊິ່ງມີຄວາມມຸ້ງຫວັງໃຫ້ເກີດ
ຄວາມສຸກຄວາມຈະເລີນທາງກາຍ ແລະໃຈ, ນອກຈາກນັ້ນການເຮັດບຸນ ຍັງມີອະນິສົງຕໍ່ເນື່ອງ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນພັດທະນາຈິດອັນບໍຣິສຸດ
ມຸ້ງສູ່ສະຫວັນ ແລະນິບພານອີກ, ການເຮັດບຸນ ບາງຄັ້ງກໍວ່າການ “ທຳບຸນ”.
ການເຮັດບຸນ
ຫຼືການທຳບຸນໃນທາງພຸດທະສາສະໜານັ້ນ ມີ ໓ ຢ່າງ ຄື.
໑.
ທານ: ການໃຫ້ ຫຼືການເສັຍສະຫຼະໂພຄະສັບຂອງຕົນແກ່ສາ ທາລະນະຊົນ ຫຼືເສັຍສະຫຼະເພື່ອສາສະໜາຂອງຕົນ
ຮຽກອີກຢ່າງໜຶ່ງວ່າ “ຈາຄະ” ຫຼືການບໍລິຈາກ.
໒.
ສີນ: ຄືການຮັກກາຍ ແລະວາຈາໃຫ້ສະຫງົບ ຫຼືບໍລິສຸດ ອັນມີ ສີນ ໕ ເປັນພື້ນຖານ.
໓.
ພາວະນາ: ຄືການປະຕິບັດທຳຂັ້ນສູງ ເພື່ອຮັກສາໃຈ ຫຼືອົບຮົມ ໃຈໃຫ້ເປັນສຸກ ການພາວະນາມີ ໒
ທາງ ຄື ການປະຕິບັດທັມ ແລະການ ຟັງທຳ; ການພາວະນາຮຽກອີກຢ່າງໜຶ່ງວ່າ ການລະນຶກເຖິງເຊິ່ງຄຸນ
ງາມຄວາມດີ.
ທັງ
໓ ຢ່າງເປັນການເຮັດບຸນໃນທາງສາສະໜາ, ບາງຄັ້ງກໍວ່າ ສີນ, ສະມາທິ ແລະປັນຍາ.
ລັກສະນະການເຮັດບຸນ
໑. ການໃຫ້ທານ.
໒. ການຮັກສາສີນ
໓. ການພາວະນາ ຄື.
-
ການອົບຮົມທຳດ້ວຍການສຶກສາທຳດ້ວຍການອ່ານ ແລະການ ຟັງ.
-
ການນັ່ງສະມາທິ ຫຼືການປະຕິບັດສະມາທິ ມີ ໒ ຄື
ກ.
ສະມັດຖະກຳມັດຖານ
ຂ.
ວິປັດສະນາກຳມັດຖານ.
-
ໃນໜັງສືເຫຼັ້ມນີ້ ຈະແນະນຳເລື່ອງການເຮັດບຸນໃນລັກສະນະ ການໃຫ້ທານ ອັນເປັນປະເພນີລາວ ເມື່ອໃຫ້ການເຮັດບຸນຂອງທ່ານ
ທັງ ຫຼາຍຖືກຕ້ອງ ແລະສອດຄ່ອງຕາມປະເພນີວັດທະນະທຳລາວ.
ຂັ້ນຕອນຂອງການເຮັດບຸນ
໑.
ການໄຫວ້ພຣະ.
໒.
ການສັກເຄເທວະດາ.
໓.
ການສະມາທານສີນ.
໔.
ການຖວາຍທານ.
໕.
ການຮັບພອນ, ອຸທິດສ່ວນກຸສົນ(ທັກຂີນານຸປາທານ)
